Semestral Break espeysyal

Para sa maraming estudyanteng kakilala ko, sobrang saya at kaabang-abang ang sem break. Ibahin niyo ako. Bakit?

Una, halos lahat ng bagay na pwedeng magawa sa sem break ay nagagawa ko naman kahit may pasok. Ilan na dyan ay pagtulog hanggang sa gusto ko, hindi paggawa ng assignments at panghingi ng pera. Hindi ko ito pinagmamalaki, nagsasabi lang ako ng totoo.

Pangalawa, masaya ako dati dahil tuwing sem break lang ako nakakauwi sa bahay namin sa Roxas. Ngayon na sa Tuguegarao na ako nagaaral, kaya ko nang umuwi tuwing Sabado, kahit araw-araw pa nga kung balak kong magpagod.

Pangatlo, lahat ng bakasyon ko sa eskwela ng nakaraang taon ay mga panahong kailangan kong maghanap muli ng bagong mapapasukang kolehiyo. Mga panahon ng pagkalito at pangangapa ng direksyon. Mga panahong kailangan kong magmukhang walang pakialam sa kabila ng takot na baka ito na ang huling pagkakataong meron ako para magbago. Mga panahong hindi ko mapigiling sisihin ang sarili ko sa di pagtupad sa pangakong hindi ko na muling hahayaang masayang ang lahat, hindi na muli ako babalik sa mga gawi kong nagbibigay saya ngunit siya ring sumisira rin sa akin, at sa pangakong hindi ko na hahayaang muling masaktan pa ako at ang mga nagmamahal sa akin, ng dahil sa sarili kong mga desisyon. Mga panahong hindi ako pinatutulog ng gunita na hindi ako karapatdapat mabigyan ng isa pang pagkakataon. Nais kong sabihin na hindi ito tulad ng mga panahong iyon, pero hindi ako magsisinungaling. Dahil ngayon, pakiramdam ko'y hindi man lang ako nagugulat habang pinanunood kong muli ang sarili kong tumatalon sa bangin.