Trust

Trust. Pagtitiwala. Brand din ng condom. Pagtitiwala walang bata. Pag may condom wala ring bata. Makes sense no? Pag hindi mo nakuha, basahin mo uli. Minsan pakiramdam ko ay isa akong lumang condom. Magdadalawang isip ka muna kung isusuot mo pa. Hindi mo na gamitin kung wala kang sukdulang pangangailangan.

Hindi na bago ang kuwento ko. Sigurado akong mayroon kang pinsan, kaibigan, kaklase o kapitbahay na hawig ang istorya sa akin. Malamang ang iba sa kanila ay huminto na sa pagaaral dahil nawalan na ng pagasang maaari pa silang magbago. Ganun na rin siguro ang kinahinatnan ko kung wala ang aking pamilya at mga tunay na kaibigan. Nakikiusap ako na bigyan ninyo ang mga kakilala ninyong katulad ko ng pagpapasensya at pangunawa. Kung hindi ninyo kaya yun ay huwag niyo na lang silang pakialaman. Mas mabuti pang panoorin ninyo na lang silang sirain ang kanilang mga sarili imbes na kutyain at pagmataasan pa.

Madalas akong sabihan ng mas maagang oras ng pagkikita-kita pag may meeting o praktis sa eskwela. Alam kasi ng mga kaklase ko na mas madalas pa akong malate kaysa sa mga periods nila. Pinagkakasunduan na nila na ipaalam sa akin na alas-otso ng umaga ang meeting kung alas-nuwebe ito. Hindi ko naman sila masisisi dahil madalas ay late pa rin ako. Makailang ulit ko ring maririnig ang mga tanong na, "Kaya mo bang matapos yan on time?" o kaya ay, "Papasok ka ba bukas? Sure ka? Dalhin mo yang assignment natin ha?" bago ipagkatiwala sa akin ang isang gawain. Nasasanay na rin ako sa mga nakakapikong tanong ng mga kamaganak ko kung pumapasok na daw ba ako ng regular at gumigising sa tamang oras.

Mahirap magtiwala sa mga taong tulad ko na may rekord ng matinding katamaran. Parang mataas lang ako ng sampung baitang sa isang ex-con. Nahirapan akong makahanap pa ng eskwelahang tatanggap sa akin matapos kong magpalipat-lipat. Tinanggihan ako ng ilang mga taong gumagamit ng masangsang na pabango na nakaupo sa mga de-aircon na opisina. Dean yata ang tawag sa kanila. Hindi ako binigyan ng pagkakataong magbago ng mga institusyon mataas ang tingin sa sarili. Para sa kanila, isa akong dumi na sisira sa malinis nilang pangalan. Hindi ko sila masisisi dahil may reputasyon silang pinangangalagaan. Pero masakit na mabalewala dahil sa mga numerong nakasulat sa kapirasong papel na batayan ng marami sa kakayahan ng isang tao. Alam kong madaling sabihin na kasalanan ko rin naman kung bakit kailangan kong pagdaanan ang lahat ng ito. Tanggap ko iyon.

Kaya malaki ang pasasalamat ko sa mga unibersidad na tumanggap pa sa akin sa kabila ng transcript of record ko na nagmumura sa dami ng failure due to absences at withdraw without permission. Sa Entrepreneurs School of Asia na naniniwala na lahat ng batang may pera ay kakayahang magbago at maging mahusay sa larangan ng negosyo. Salamat, alam kong malayo ang mararating ng inyong eskwelahan. Sa University of La Salette Roxas Campus, salamat sa papapaalala sa akin kung paano ako nagsimula. Salamat sa muling pagtanggap niyo sa akin. Sana'y isang araw ay makatulong ako sa inyo sa kahit anong paraan. Higit sa lahat, salamat sa St. Paul University Philippines sa pagbabakasakaling baka sila na ang makakapagpabago sa akin. Alam kong malaki ang aking utang na loob sa inyo sa lawak ng pangunawang inyong ibinigay. Sa aking dean na si Ms. Jocelyn Carag, hindi sapat ang pasasalamat lamang para sa pagtanggap mo sa akin at sa pagtulong upang makapagtapos at manatili na sa iyong eskwelahan. Sana'y maging karapatdapat ako sa kabutihang ibinigay ninyo sa akin.

Hindi ito ang unang beses na sasabihin ko ito, pero nagdarasal ako na sana ay ito na ang huli. Dito na ako magtatapos. Sisikapin kong maging isang mabuting chocolate flavored condom. May tamang tamis at pait, pero ang mahalaga, mapagkakatiwalaan.